Starania na nic

Bellatriks wraca z zakupów. Spotyka swoją siostrę Narcyzę.

-Cześć Bellatriks. Jak ci się tam układa z Voldemortem? Pyta Narcyza.

-Cześć Cyzia. Z Tomem, szkoda gadać. Mówi Bellatrix.

-Czyli dobrze czy źle. Bo nie zrozumiałm.

-Znowu się pokłóciliśmy. A tak ogólnie to jest ok. 

-No cieszę się ale muszę już iść. Pa. Mówi zabiegana Narcyza.

-Ok pa pa.

Bellatriks idzie do domu. Pierwsze co robi idzie gotować obiad bo wie że Tom nie lubi czekać na jedzenie. Narazie jest na zebraniu. 

Po 1 godz....

Voldemort wchodzi do domu.

-Co jest dzisiaj na obiad? Pyta Riddle.

-Pomidorowa. Odpowiada Bellatriks.

-O fu!! Dobrze wiesz że jej nie nawidze!! Jak mogłaś mi ją zrobć? !?! Krzyczy Voldemort 

-Ale po pierwsze ja ją lubie. I po drugie, chociaż pierwszy raz zjedzmy coś co ja lubie!! Krzyczy tym razem Bellatriks.

W domu zapadła cisza. Słychać tylko siorpanie Bellatrix jak je zupe.

Voldemort się obraził na Pannę Lestrange.Bellatriks idzie porozmawiać do Narcyzy, która znalazła czas dla swojej siostry.Nie minęło pięć minut a Bellatrix już odziwo była na miejscu.

- Co cię do mnie sprowadza? Pyta Narcyza.

-Znowu Voldi się na mnie obraził. Rozpłakała się rozpaczona Bellatrix.

- No co ja ci na to poradze.  Faceci są tacy jacy są i nic nigdy tego nie zmieni. No chyba że pokój na ziemi albo raczej kasa. Cyzia prubuje uspokoić siostrę.

- Tak, Tak masz 100% racji w tym co mówisz Cyziu. Bellatriks przestaje powoli płakać.

- Będziesz mogła zawsze kiedy tylko zachcesz do mnie przyjść i się szczerze wypłakać w moje ulubione poduszkia, takjak teraz to robisz. 

-Dziękuję ci Cyziu z całego serca. Bellatriks się już uspokoiła.

Panna Lestrange wraca do domu. Nikogo tam nie zastaje.